Obecnie świnka ma się bardzo dobrze, jest bardzo żywiołowa i przytulaśna, uwielbia być na rękach i lizać domowników po nosach, a czasem nawet zje buraczka - chyba jej się odmieniło trochę na starość
Zabrałam ją pod koniec 2016 do rutynowej kontroli do weterynarza z Lusią (wyczułam u Lusi jakiś guzek, który okazał się tylko niegroźnym kaszakiem) ale przy tej okazji wyszło niestety na USG, że Karmelka ma spore cysty na jajnikach, które bezwzględnie nadają się do usunięcia. Być może stąd Karmelka była takim apetycznym Grubciem. Ich pozostawienie mogłoby powodować silną anemię, utratę apetytu i w najgorszym razie zejście z tego świata... Weterynarz tłumaczyła, że duże cysty zaburzają odczuwanie głodu i w konsekwencji świnka mogłaby przestać przyjmować pokarm, bo czułaby się cały czas najedzona. Ponoć przyszłam w samą porę, bo Karmelka jadła normalnie, a więc nie była osłabiona przez tych intruzów w brzuszku i można było pomyśleć o leczeniu. Pozostały dwie opcje do wyboru: albo zabieg punkcji albo operacja z usunięciem narządów rodnych. To ostatnie sprawiłoby, że cysty nigdy by się już nie odnowiły ale było spore ryzyko, ze świnka się nie wybudzi po operacji... Natomiast punkcja była opcją mniej inwazyjną, jednak nawet po usunięciu samych cyst mogły one rozwinąć się ponownie. Wiem, brzmi przerażająco
Ostatecznie zdecydowałam się na punkcję dla niej. W sumie w ubiegłym roku świnka przeszła dwie takie punkcje, zniosła je bardzo dzielnie i bez żadnych powikłam i na chwilę obecną, czyli po ostatniej kontroli przed Świętami jest informacja, że cysty się póki co nie odnawiają 
Badanie krwi wykazało również, że nie ma anemii. 
Jedyny minus jest taki, ze Karmelka ma wygolone boczki, które nie zarastają sierścią ale i tak jest słodka i bardzo energiczna jak na swój wiek: 5,5 roku.
