CAVIARNIA

A dziękuję. A meblowe polarki koniecznie muszą być przywiązane bo przecież spać, łazikować i popcornować to można pod, w i nad domkiem, a o tunel to się trzeba zawsze pokłócić, tak samo o miejsce w hamaku A jakie zdziwienie jak się postanowi podskoczyć pod poidełkiem Na szczęście tak się te moje Kwiatki lubią, że nigdy jeszcze nie widziałam zębów w czasie kłótni

LobGardki dostały właśnie swoją obiecaną niespodziankę. Nowy, polarkowy zestaw mebelków. Polarki spodobały się baardzo, był popcorning i szalone bieganie przez podwójny tunel

Kolejny raport:
Masa ciała: Lobelia 810g, Gardenia 797g.
LobGardki przychodzą, gdy się je zawoła po imieniu Uwielbiają psocić. Musiałam, ograniczyć im troszkę wybieg, bo strasznie im się spodobało podgryzanie mebli od spodu. Jakimś cudem na szczęście nauczyły się także komendy "nie gryź", przestają wtedy psocić i zwiewają w inny kąt jak najszybciej. Uwielbiają biegać wokół klatki i wokół mojego łóżka. Rano budzą mnie alarmem na śniadanie. A podczas miziania usypiają i wyciągają kopytka
I właśnie nowość: zaczyna się pierwsza, wiosenna burza z piorunami i niestety okazało się, że grzmoty są bardzo straszne. Biedne LobGardki zatrzymują się w bezruchu i nasłuchują, a potem zwiewają do najbliższej kryjówki. No mam nadzieję, że jakoś się przyzwyczają do odgłosów natury.

O bidulki. To chyba nie jest bardzo częste, żeby się prosiaki bały burzy. Ale to może dlatego,że są tak fenomenalnie inteligentne

One chyba coś przeczuwały podczas tamtej burzy. Później już się nie bały. Ale wtedy burza tak przybrała na sile, że podtopiło Białystok, w tym moją piwnicę i zalało kilka mieszkań w bloku obok, bo dach nie wytrzymał.

Happy brithday!
LobGardki są ze mną już dokładnie rok
Miały tort z jabłuszka i ziółek. Dokazują aż miło, uwielbiają robić rundki wokół pokoju, przychodzą, gdy je zawołać, kwiczą ile fabryka dała, byle tylko dostać jedzenie Ważą obie po około 930g.
I tutaj należą się szczególne podziękowania dla Patrycji i Ani, bez których nie miałabym zaszczytu opiekowania się tymi dwoma cudami

Wow, dawno mnie jakoś tutaj nie było A co słychać?
Ano kwiki o jedzenie, szalony galop po klatce i pokoju, gruchanie przy głaskaniu. Zwykłe, zdrowe świńskie życie Pozmieniało się trochę u Dużej, poszła do pracy, a gdy wraca po ciężkiej nocy, to witają stęsknione kwiki, że jak to nic nie da, bo brat już dał śniadanko. I jakoś właśnie, albo to może moje zwidy, gdy wracam to bardzo chcą mojej uwagi. Ostatnio głaskałam Lobelię, gdy leżała na domku i Gardocha ją zrzuciła, rozłożyła się identycznie jak wcześniej Lobelia i dawaj lizać mnie po palcach

Świń dobry
Dawno nie pisałam, bo dawno nic się nie działo. A teraz...
Wszystko na raz Po pierwsze Lobelia uszkodziła łapkę, jak, gdzie, kiedy i dokładnie co sobie zrobiła nie wiadomo. Tylnej łapki nie obciąża, kuleje, nawet siada jakby na drugim pośladku. A tylko trochę ponad godzinę nie było mnie w domu! Byliśmy u weta. Jedyna dobra wiadomość - kości ma całe. Mięśnie są napięte. Dostaje leki p/zapalne. Jest poprawa, ale niewielka, obserwujemy się dalej.
Po drugie: mamy nową klatkę! Co prawda, już od pewnego czasu, ale prosiaki ją uwielbiają. To C&C, 140x70cm z pięterkiem 70x70cm.
Po trzecie: Stara klatka się nie zmarnuje, chyba zajmą ją nowe kwiatki, ale o tym więcej po poniedziałku.
Także do poniedziałku, albo po!

Nauczyłam się wstawiać tutaj zdjęcia, także oto jak LobGardki wyrosły