CAVIARNIA

Ooooo super że dostała swoją szansę biedula!

A co świnie zrobią z darowanymi norkami to już jest ich sprawa

Panna Zebra, wróć-Zorza, już pakuje walizy, kufry i pudła na kapelusze. Czekamy tylko na dokładny rozkład jazdy żółtego świnkobusu i w drogę.
Bardzo nas cieszy, że mała będzie miała wreszcie swoje stado. I jak to podsumowały moje dzieci- wreszcie jedno imię. Bo to raz Donna, raz Zebra. Dlatego, żeby nie przeżywała więcej kryzysu tożsamości, od wczoraj mówimy do niej Zorza.
A piękna niebieska norka od Pucki świetnie pasuje do nowego imienia.
I jeszcze na koniec podziękowania od Zorzy i jej koleżanek zza płota:
Natalince-za przepyszne siano
Pucce-za przepyszną suszoną zieleninę

Widzę, że Zorza będzie zaopatrzona we wszystko ( zwłaszcza te kapelusze ), jak królowa. Czekamy na Nią z niecierpliwością. Pokój wysprzątany, miejsca przygotowane ( dużo rożnych miejscówek, żeby można było je szybko zmieniać i ewentualnie uciekać przed zbyt entuzjastycznym przyjęciem)Pachnie sianko od Pana Roberta ( trzy smaki) a warzywka pokroję na powitalna kolację. Szczęśliwej i bezpiecznej drogi do Nowego Domu! Dziękuję bardzo za dotychczasową tak wspaniałą, pełną miłości i oddania opiekę!

I co? I co? I co? Pogryzła wszystkich?

Zorza ostatecznie pojechała z jednym pudłem i bez kapeluszy, bo to ona w nim jechała, za to z przepiękną niebieską norką (na tę pogodę jak znalazł) w licznym świńskim towarzystwie.
Szczęśliwego nowego życia ze swoim stadkiem, Zebciu/Zorciu!

Aga piszę że Zorza "szaleje - kłóci się z Rhindą podzieliły się klatkami".

ha ha ha - "zorza została królową klatki"

Ale ją te moje panny wyszkoliły

Pragnę donieść, że Zorcia (Donna, latająca Zebra) - najmniejsza w stadzie, dla której przygotowałam dodatkową kuwetę z domkiem - przez dobę swojego pobytu w nowym domu przeorganizował zasady życia w moim stadzie: o prawo pierwszeństwa walczyła z rudą Rhindą. Ostatecznie wygrała to współzawodnictwo i zadowolona zajmuje najbardziej atrakcyjną miejscówkę, z której nie daje się przegonić nawet wielkiemu Wotanowi (1600 g.). Poza tym jest najodważniejszą i "najhałaśliwszą" świnką, jaką do tej pory miałam. Już wie, że świeże warzywa je się z miski poza klatką i grzecznie ( czasem niegrzecznie) dołącza do reszty stada i wyjada błyskawicznie najlepsze kąski.Wprowadziła dużo ożywienia do stada , chociaż z Ammą jeszcze się nie zaprzyjaźniła, myślę, że to jeszcze potrwa, bo Amma przeżywa samotnie żałobę po siostrze Eddzie i przyjacielu Gutku - mieszka w drugiej kuwecie i spotykają się tylko na posiłkach. Widać, że Zorza opiekę w DT miała znakomitą ( Brawo dla Opiekunów) i była bardzo kochana, bo w nowym środowisku odnalazła natychmiast. Pozdrowionka od ślicznej Zorci!