CAVIARNIA

Asita pisze:Dortezka, wcale Ci się nie dziwię. Ja czasem czuję się wręcz bezsilna w obliczu mojej bezgranicznej i bezwarunkowej miłości do moich prosiaków... Boję się o mnie samą... ....

Też tak mam Tak się o nie boję, że powiedziałam ostatnio do mamy aby codziennie do mnie dzwoniła. A chodziło mi o to, że mieszkam sama i jakby mi się coś stało, to nie będzie komu nakarmić moje panny, a przecież świnki nie mogą długo nie jeść

balbinkowo pisze:A chodziło mi o to, że mieszkam sama i jakby mi się coś stało, to nie będzie komu nakarmić moje panny, a przecież świnki nie mogą długo nie jeść

To mnie rozbroiło Nie ważne, że coś Ci się stanie tylko ważne jest to, że dziewczyny będą głodne


Dortezka ja tak mam z Nalą jak Ty z Pigi. Ona lubi się przytulać, jak dziewczyny chodzą po łóżku to Nala zawsze do mnie podchodzi, kładzie się obok i trzeba ją głaskać bo jak nie to drapie w nogę Baaardzo lubi jak się ją przytula i całuje w uszko
Nutka głaskanie lubi, całowanie i przytulanie już nie... A Tola jest za szybka na takie numery, da się chwilę pogłaskać, jak się ją złapie to pozwala dawać buziaki ale tylko przez chwilę

martuś pisze:

balbinkowo pisze:A chodziło mi o to, że mieszkam sama i jakby mi się coś stało, to nie będzie komu nakarmić moje panny, a przecież świnki nie mogą długo nie jeść

To mnie rozbroiło Nie ważne, że coś Ci się stanie tylko ważne jest to, że dziewczyny będą głodne

No właśnie o tym mówię, to już jakaś choroba, co nie?

balbinkowo pisze: mieszkam sama i jakby mi się coś stało, to nie będzie komu nakarmić moje panny, a przecież świnki nie mogą długo nie jeść

Ja też się wiecznie boję, że wyląduję w szpitalu i prośki nie zostaną odpowiednio ogarnięte, rodzice zapomną podawać Dropsowi leków albo nie będą wiedzieli jak to zrobić

balbinkowo ale ja mam tak samo! Jak muszę gdzieś razem z Małżem pojechać poza miasto, to klucze obowiązkowo lądują u mojej Sąsiadki. Mówię jej, że nie musi karmić, sprzątać itp bo powinnam wrócić na ich kolację...ale jakbym nie wróciła to żeby miał ktoś możliwość szybko wejść do domu i się nimi zająć.. i ona już wie, że jest SPŚM i że ma oddać je do adopcji ale najlepiej by wszystkie mogły pójść razem bo by za sobą tęskniły..

Czyli co? To już choroba psychiczna?

Ja się już pytałam Teżeta co by zrobił gdyby coś i dostał po mnie gryzonie w spadku - no i prawdopodobnie by oddał ... I to może i lepiej bo pewnie nie zająłby się nimi jakoś dobrze, za bardzo roztrzepany.

Ja myślę w tych samych kategoriach, jak wyjadę i Teżet nie daje znaku życia to już sobie myślę - trup, nie żyje, wpadł w śpiączkę cukrzycową, a tam pies chce siku a świnie głodne a ja zdołam dojechać dopiero za 3 godziny...

Mysle, ze to nie jest choroba psychiczna a zapewnienie wrazie co bytu naszym podopiecznym, ze ma sie osobe, ktora wrazie co ogarnie co trzeba i zrobi tak jak polecielismy gdyby nam sie cos stalo. Moim zdaniem jest to normalne

Też mi się wydaje, że to zupełnie normalne

Ej, no przecież będziemy żyć jeszcze wszyscy dłuuuugo, a na stare lata emeryckie (czyli ok 90-tki ) zbudujemy gdzieś na Mazurach wielki świrnik i już nie będziemy się martwić, co, jak ktoś zemrze, bo inny dziadek czy babcia się jeszcze ostanie A Dropsio biedna będzie na koniec musiała o wszystkie świnie zadbać sama

Też się piszę na taki świrnik na starość!