CAVIARNIA

A idźcie wy z trupami Mi to nawet taki skafander by nie pomógł...a jeszcze jakbym se w środek nahaftowała to byłby trup ze mnie.........

Tak zupełnie serio to jak już się stanie z tym twarzą w... twarz to wcale nie jest strasznie. Ciekawość wygrywa

Izma pisze:Tak zupełnie serio to jak już się stanie z tym twarzą w... twarz to wcale nie jest strasznie. Ciekawość wygrywa

Wierzę na słowo

balbinkowo pisze:

Izma pisze:Tak zupełnie serio to jak już się stanie z tym twarzą w... twarz to wcale nie jest strasznie. Ciekawość wygrywa

Wierzę na słowo

Izma pisze:Tak zupełnie serio to jak już się stanie z tym twarzą w... twarz to wcale nie jest strasznie. Ciekawość wygrywa

Ja bym tak pewnie miała. Pamiętam że jak byłam dzieckiem to moja ś.p. prababcia umarła. I moja babcia szła do kapliczki się pomodlić, a ja z nią, a że to było przed pogrzebem to prababcia była w tej kapliczce w kostnicy. Z tym że do tej ostatniej modlitwy można było tam podejść do niej i ją ostatni raz zobaczyć. No to że wszyscy podchodzili to ja też, nie rozumiałam że ona nie żyje. Prababcia lubiła cukierki a ja chciałam jej zanieść i odpakowałam jej tego cukierka i włożyłam do buzi Ale dotknęłam jej ręki i rozpłakałam się bo była lodowata i lekko niebieska. To była taka trauma potem, bo nie wiedziałam co się jej stało i bałam się że jak zasnę to też będę niebieska i zimna

Ja nie byłam w stanie podejść do trumny z babcią, mimo że byłam dorosła i dokładnie rozumiałam sytuację. Chciałam żeby dla mnie na zawsze była żywa we wspomnieniach...

Na szczęście dzisiaj nie wspominam już tego aż tak okropnie, wtedy nie wiedziałam co się stało i przeżywałam to bardzo. Dziś pamiętam prababcię jak chodziła po domu ( miała bardzo zaawansowanego alzheimera i czasem miała jakieś przebłyski świadomości ) ze swoimi ulubionymi cukierkami i wciskała papierki do doniczek z kwiatkami, a potem jak babcia sprzątała i się zastanawiała kto to tam wrzucił to prababcia śmiała się jak małe dziecko

Izma pisze:Tak zupełnie serio to jak już się stanie z tym twarzą w... twarz to wcale nie jest strasznie. Ciekawość wygrywa

Dokładnie! Ja trochę z innej perspektywy (jako technik wet.) więc nie bardzo mogę mówić o spotkaniu twarzą w twarz Bardzo lubię sekcję, operacje, zszywanie jakiś ran itd. Na zajęciach mieliśmy kiedyś psa powypadkowego sprzed 3 dni, który nie był zamrożony bo nie dalibyśmy później rady go pokroić. Zapach był "nieziemski" biorąc pod uwagę, że to był czerwiec a on te 3 dni leżał u naszej pani weterynarz w garażu
Dortezka co do inseminacji, bydła i sprawdzania cielności nigdy nie pomyl dziurek! Na drugim roku mieliśmy zajęcia terenowe i pojechaliśmy zbadać duże stado bydła mięsnego (generalnie dzikie i nie przyzwyczajone to kontaktu z ludźmi). W mojej grupie było dwóch chłopaków i jednej z nich jako pierwszy chciał zbadać krowę pod kątem cielności (wsadzenie ręki w odbyt i przez prostnicę wyczucie macicy). Oczywiście jak to na kolegę przystało wsadził rękę nie do tej dziury co trzeba było. Nie muszę mówić, że krowa mało co nie rozwaliła poskromu

To musiało być zabawnie

Do końca roku wszyscy się z niego śmiali