CAVIARNIA

Aha zapomniałabym dodać, że oczywiście WIELKIE DZIĘKI DLA SILJE!!!!! Za wszystkie udzielone odpowiedzi, a było ich wiele i przede wszystkim za zorganizowanie całej adopcji, łącznie z bezpiecznym transportem Inka dojechała cała w swoim ulubionym kocyku Dzięki Renia

PS, z domku dochodzi tylko odgłos zajadania sianka przez Inkę, czyli jest nieźle

Dałam jej kocyk, żeby się bezpieczniej czuła. Jak świnki jadą we dwie, to im raźniej. Ona sama jechała, a jest bardzo płochliwa.

Odnośnie jedzenia, to hitem ostatniego sezonu poza siankiem jest oczywiście ogórek. Poza tym- jabłko,cykoria i sałata rzymska. No i trawa, ale już trochę ciężko zdobyć. Suszki też chrupała Na suchą karmę to ją może koleżanka namówi.

Imię oczywiście możecie zmienić
U mnie trochę pusto bez Inki. Moja córka mówiła na nią łania, bo ruda i takie wielkie ma oczęta
Na pewno będzie miała super u Was

O widzę, że tu same super informacje Koniecznie prosimy o sprawozdanie z łączenia dziewczynek

Łączenie świnek chyba okaże się długie i mozolne ale wierzę, że dziewczyny dadzą radę Inka wbrew pozorom ma wiele temperamentu w sobie hihi ale cieszę się, że w końcu zmieniła status! i ma swoje zaszczytne miejsce w "im udało się pomóc"

Takie spokojne i nieśmiałe toto było przez ostatnie dwa miesiące, a teraz cykać jej się zachciewa . Do tego na koleżankę, dla której miała być miła. Baby to jednak potrafią zaskakiwać
Ale liczę na to, że to minie, jak tylko Inka się przekona, że ta druga wcale jej z miski nie wyje wszystkiego. Do tej pory pewnie musiała walczyć z innymi świnkami o jedzenie, o miejsce i o wszystko właściwie.
Trzeba czasu, cierpliwości i będzie ok
Czekam na dalsze (oby jak najlepsze)wieści

Gratuluję adopcji Z czasem na pewno będzie coraz lepiej. Przyzwyczają się do siebie i świata nie będą poza sobą widziały

Inka na razie nie ma ochoty na koleżeństwo więc damy jej więcej czasu może kiedyś w przyszłości na razie ma dużo miłości i pysznego jedzonka och ta Inka

No nie, co te panny nie chcą w zgodzie żyć? :>

Nie chcą Inka chyba jest tą dominującą i jak zaatakowała Jessie to ta niestety ale musiała się bronić i wywiązała się niezła bójka ale damy Ince więcej czasu, na razie jest już duży postęp, coraz częściej przebywa poza swoim domkiem i nie ucieka przed każdym nie zgrzyta już tak często ząbkami i jedzenie je przy misce, a nie tak jak do tej pory, że porywała je i chowała się z nim do swojego domku myślę, że jesteśmy na dobrej drodze widocznie jest im dobrze tak jak jest, że każda ma swoje królestwo i najważniejsze dla Inki - własną michę pełną pysznego jedzonka!

No to faktycznie są postępy
U mnie, jak chciałam oko nacieszyć piękną rudą Inką, to musiałam długo stać nad klatką w bezruchu, aż ona pomyślała, że dawno mnie nie ma. Wtedy wchodziła i robiła obchód po klatce I tak sobie wtedy myślałam, czy kiedykolwiek będzie tak, że przestane się bać i chować przed ludźmi.
Przyjrzeć się świństwu można było tylko na rękach, ale nie za długo, bo bardzo była wylękniona.
Zatem nie dała mi żadnych powodów, abym mogła choćby podejrzewać, że ma zapędy na dominantkę. Pełne zaskoczenie!
Może jeszcze kiedyś się dogadają. Może na wybiegu chociaż.
Pozdrawiam serdecznie